Bestsellerowa powieść zdobywcy literackiej Nagrody Nobla, Dario Fo , przybliża losy pięknej kobiety , która przeszła do historii jako ladacznica, czarownica i potwór w ludzkiej skórze – Lukrecji Borgii.
Jaka naprawdę była, o tym rozmawiałyśmy na co miesięcznym spotkaniu DKK.
Lukrecja Borgii była dzieckiem kardynała Rodrigo de Borgii, późniejszego papieża Aleksandra VI. Otrzymała staranne wykształcenie, miała być dobrze wychowaną panienką. W wieku 12 lat została wydana za mąż. Ślub ten miał posłużyć jej ojcu do osiągnięcia politycznych celów. Małżeństwo to długo nie trwało, sam papież Aleksander VI pomógł w rozwodzie, drugiego męża którego bardzo kochała, na zlecenie papieża zamordowano, a na pocieszenie znalazł Lukrecji trzeciego męża który był kobieciarzem.
Lukrecja miała dwóch braci Juana i Cezara , byli opisywani jako zepsuci do szpiku młodzi ludzie, dla których liczyła się tylko władza i zaspokajanie swoich potrzeb. Cezar był człowiekiem, który nie bał się przelać krwi, aby dopiąć swego. Juan był nierozsądnym młodzieńcem, który uwielbiał zabawiać się z kobietami. Jednak to, w jaki sposób historia potraktowała Lukrecję jest najbardziej nie sprawiedliwe.
Autor książki staje w obronie Lukrecji, widzimy ją jako młodą, nieco naiwną dziewczynę, staje się jednak pionkiem na papieskiej szachownicy. Dla Lukrecji jest to emocjonalna huśtawka i ciągły ból. Wciąż jest zmuszana tracić mężczyzn, na których jej zależy. Z czasem Lukrecja postanawia się buntować i powoli pokazywać tzw. pazurki.
Kim była Lukrecja Borgio , rozpustnicą i intrygantką czy ofiarą intryg własnego ojca.
Zachęcamy do lektury.
