Idealnym przykładem tego jak częso pozory mylą, jest książka Julie Gregory "Mama kazała mi chorować", o której dyskutowały klubowiczki na kolejnym spotkaniu DKK. Lektura ukazuje karykaturę amerykańskiej rodziny lat 80-tych XX wieku. Książka jest apelem do nas wszystkich, powinien ją przeczytać każdy by wyostrzyć naszą czujność w relacjach z innymi ludźmi.
Wychowywanie w patologicznej rodzinie, ciągłe wędrówki po szpitalach, niepotrzebne badania, upokorzenie ze strony rówieśników na trwale zmieniły osobowość Julie, głównej bohaterki i jednocześnie autorki książki. Opisane w autobiograficznej powieści, przez dorosłą już Julie Gregory okrucieństwo, cierpienie, lata przemocy fizycznej i psychicznej jakich doznała będąc małą dziewczynką, a później nastolatką są wręcz nie do uwierzenia, że coś takiego mogło się zdarzyć. Już do końca życia Julie będzie musiała zmagać się ze skutkami choroby swojej matki. "Najboleśniejsze wspomnienia najłatwiej jest przywołać. Trwale zmieniają człowieka. Nawet jeśli się z nich otrząśniesz, pozostawią zagniecenia na tkaninie twojej duszy..."
Choroba Münchhausena jest bardzo trudą do zdiagnozowania. Pacjent wie, że jest zdrowy, ale udaje chorobę, aby zwrócić na siebie uwagę lekarzy i zdobyć zainteresowanie swoją osobą. Jeszcze trudniejszy do rozpoznania jest zastępczy zespół Münchhausena, w którym to osoba bliska (matka, ojciec) świadomie wywołuje choroby u swojego dziecka w celu osiągnięcia własnych korzyści.
Historia małej Julie i jej bezsilność wobec choroby psychicznej matki bardzo poruszyła, wręcz zbulwersowała czytelniczki. Trudno jest nam uwierzyć w to, że czasem najbliższe osoby potrafią wyrządzić największą krzywdę.
"Teraz znam już całą prawdę.
Ona to robiła od samego początku.
Elemewnty układanki wirują wokół mnie, próbując wsunąć się we właściwe miejsca. Nie chcę wiedzieć.
Poświęcałam się, żeby ona mogła żyć.
Nie chcę.
Bum!
Wiedzieć.
Gdyby umarła, umarłabym wraz znią.
Nie chcę.
Trach!
Wiedzieć."
Julie Gregory
