„Czas porzucenia” to poruszająca powieść Eleny Ferrante, która w swoim charakterystycznym stylu wnika głęboko w psychikę kobiety postawionej w obliczu rozpadu małżeństwa. To historia Olgi – żony, matki i pisarki – która po kilkunastu latach związku zostaje nagle porzucona przez męża. Ten kryzys staje się dla niej punktem zwrotnym, początkiem emocjonalnego i psychicznego rozpadu, a jednocześnie powolnego budowania siebie na nowo. Autorka nie oszczędza czytelnika – język jest surowy, intensywny, chwilami wręcz brutalny. Olga pogrąża się w rozpaczy, doświadcza stanów granicznych, które pisarka przedstawia z bezlitosną szczerością. Czytelnik towarzyszy bohaterce w jej najbardziej intymnych myślach, w momentach bezsilności, furii i lęku. To nie jest powieść łatwa, ale niezwykle autentyczna i prawdziwa.
Czas porzucenia wzbudził wśród uczestników DKK silne reakcje. Wielu z nas zwróciło uwagę na niezwykłą intensywność emocji, jakie towarzyszą lekturze. Dyskutowaliśmy o tym, jak Ferrante pokazuje kobiecą rozpacz – nieupiększoną, nieoswojoną, a przez to niezwykle przejmującą. Pojawiły się różne opinie na temat samej Olgi – jedni podziwiali jej siłę i determinację, inni mieli trudność z zaakceptowaniem jej reakcji, które niekiedy wydawały się przesadzone. Jednak zgodziliśmy się, że to właśnie dzięki tej bezkompromisowej szczerości postać Olgi jest tak przekonująca i prawdziwa. Rozmawialiśmy także o roli macierzyństwa, kryzysu tożsamości i samotności, które Ferrante ukazuje w sposób bolesny, ale niezwykle trafny. Nie zabrakło też odniesień do stylu autorki, pełnego intensywności, z charakterystyczną dla Ferrante umiejętnością ukazania trudnych emocji i wewnętrznych rozdarć.
Spotkanie zakończyło się refleksją, że Czas porzucenia to książka, która zostaje z czytelnikiem na długo – zmusza do myślenia, wywołuje emocje i prowokuje do rozmowy.
