Warsztaty dla najmłodszych to spotkanie z dawnymi zabawami dzieci wiejskich, które wykorzystywały w swoich grach naturalne zasoby – kamienie, patyki czy owoce. Dzieci w ten sposób poznawały świat i naśladowały dorosłych, bawiąc się w prace gospodarskie lub tańcząc tradycyjne tańce, takie jak polka, foter, miotlarz czy przepióreczka.
Zabawy te nie wymagały kosztownych rekwizytów, a jednocześnie rozwijały wyobraźnię, uczyły współpracy i były w pełni przyjazne dla środowiska naturalnego.
Warsztaty dla uczniów klasy 2 i 3 poprowadzili badacze i pasjonaci dawnej kultury ludowej:
Robert Czesław Pióro – animator kultury z Radomia, współinicjator Radomskiej Inicjatywy Oberkowej, oraz
Katarzyna Zedel – skrzypaczka i miłośniczka muzyki tradycyjnej, na co dzień związana z Muzeum Instrumentów Ludowych w Szydłowcu.
Dzieci poznały zabawy swoich babć i dziadków min.
Mało nas do pieczenia chleba - uczestnicy zabawy po kolei włączali do zabawy kolejne osoby wywołując je po imieniu chwytając się za ręce tworzyli długiego węża. Tekst piosenki:
Mało nas, mało nas do pieczenia chleba jeszcze tu jeszcze tu np. Zuzi nam potrzeba.
Z zabawy w "Mało nas do pieczenia chleba" dzieci płynnie przeszły do zabawy w "Gąsienicę", która zawijała się do środka i rozwijała się, tak aby nikt nie zgubił kolejnego segmentu, czyli ręki kolegi.
Przyszedł też czas na zabawę w "Miotlarza", w której to uczestnicy tańczą po kole w parach, tylko jedna osoba bez pary tańczy z miotłą w środku koła, jako Miotlarz. W trakcie, kiedy zmienia się rytm muzyki wszyscy muszą zmienić partnera do tańczenia. Miotlarz również rzuca miotłę i próbuje złatać swojego partnera. Osoba, która zostaje bez pary zostaje Miotlarzem.
Kolejna zabawa "Szewczyk" sprawiła uczestnikom wiele radości. Dzieci ustawiły się w dowolny sposób. Jedno z nich, "szewczyk", stało z dala od pozostałych. Piosenkę śpiewały na przemian "szewczyk" i grupa, zwracając się do siebie. Po zakończeniu zwrotek rozpoczynała się gonitwa. Dziecko złapane przez "szewczyka" przejmowało jego rolę.
Tekst piosenki:
1. Moi państwo, gdzie wy tak idziecie? Mój szewczyku, idziemy na spacer.
2. Moi państwo, buciki podrzecie. Mój szewczyku, ty nam je naprawisz.
3. Moi państwo, a kto mi zapłaci? Mój szewczyku, kogo sobie złapiesz.
Dzieci wspólnie z prowadzącymi bawili się również w "Fotra". Zabawa polega na tym, że uczestnicy śpiewają tekst pioseniki "Stary, jo foter, stary ja róbcie to wszyscy co i jo", następnie skrzypaczka rozpoczynała granie muzyki w trakcie której dzieci wykonywały czynności, które pokazuje osoba będąca fotrem. Gdy muzyka cichnie następuje zmiana prowadzącego i zabawa zaczyna się od początku.
Ostatnią zabawą , którą poznały dzieci była "Przepióreczka". Uczestnicy ustawili się w dwa szpalery. Pierwsza para trzymając się za ręce, unoszą je do góry przechodzą wzdłuż szpaleru i zawaracają wzdłuż drugiego szpaleru. Po przejściu dwóch szpalerów dziewczynka rozpoczyna ucieczkę wokół szpalerów, a chłopiec ją goni. Jeżeli uda jej się okrążyć uczestników i niezostać złatną zwycięża. Para przechodzi na koniecgrupy bawiących się.
Tekst piosenki: Uciekła mi przepióreczka w proso, a ja za nią nieboraczek - boso- Trzeba by się pani matki spytać, czy pozwoli przepióreczkę schwytać?
Gry i zabawy dawnej wsi to ciągle żywa i barwna częśc naszej codzienności. Uczestnicy warsztatów bawili się, tańczyły i śpiewały z radością, a rytm skrzypiec wkradł się w ich serca.
Projekt dofinansowany ze środków budżetu państwa, przyznanych przez Ministra Edukacji w ramach programu Nasze tradycje.
